Gedragscode op trainingslopen.

Hallo,

In voorbereiding van Mc Bride run probeer ik elke week een lange duurloop in te lassen in het schema. Dat loopt ondertussen redelijk vlot zodat ik tijdens het lopen de gedachten los kan laten. Ik ben namelijk een van die weinige hardlopers bij wie er nog geen mp3 speler uit de oren groeit. Ik kan daar geen tijd insteken om daar goeie loopmuziek op te zetten en die Start-to-run pot-kasten zijn wel goed maar na 10 keer ben je "Silver surfer" en zijn kompanen ook wel beu gehoord. Waar waren we gebleven? Die gedachten ja, meestal gaat het dan over die opdracht op het werk waar je nog niet precies weet hoe je eraan zal beginnen, of die klussen in het huis die nog allemaal moeten gebeuren. Over hoe de dijk in Oostende één grote werf is. En gisteren over het hardlopen zelf. Neen niet over hoe lang het nog lopen was en hoeveel pijn de spieren deden, maar hoe je reageert op andere hardlopers. Tijdens een wedstrijd is het "simpel" je loopt zo hard je kan en probeert zoveel mogelijk lopers achter je te houden. Maar op training reageer je heel anders. Enkele situaties:
1) je bent aan het joggen en een andere hardloper komt je tegemoet.
reactie: iets verdapperen, je ademhaling controleren, je gezicht proberen in een ontspannen plooi te leggen. zo van "nee hoor mij kost het geen moeite." Je wil niet staren dus kijk je overal naartoe behalve die aankomende loper. 10m voor het kruisen even oogcontact, een haastig knikje en een goeiedag Als de tegenligger wat leuks is probeer je er bovendien nog een glimlachje uit te persen.
2) Je bent aan het joggen en een andere hardloper loopt in dezelfde richting
reactie: bijna ongemerkt gaat er een km bij in je snelheid. zakt weer terug als er 30 m verschil is
3) Je bent oefeningen aan't doen met verschillende snelheden en je komt een loper tegen net op het moment dat je "snelle" periode erop zit.
reactie 1: de loper komt je tegemoet dus je bijt nog even door tot hij gepasseerd is. Straks denkt die mens dat je niet meer kan! Stel je voor zeg!
reactie 2: de loper loopt in dezelfde richting. Doorbijten heeft geen zin dus stop je. Je kijkt ostentatief naar je uurwerk/hartslagmeter, ook al draag je er geen, zo van: ik kon echt nog wel verder maar ja, het schema hé.

Conclusie, zelfs op training zijn we ijdel over onze conditie. Allé ik toch, maar ik vermoed dat ik niet alleen ben daarin.