Overmoed...

Komt voor de val...

Als je je nieuwe hobby reeds enige tijd beoefent komt er altijd een moment dat je iets nonchalanter begint te worden: Je begint het klappen van de zweep te kennen en begint de regels en voorschriften wat te buigen. Je weet immers waar je mee bezig bent niet? en wat zou dat als je niet elke keer 100% procent volgens het boekje werkt? Dat kan toch geen kwaad? Jou overkomt niks want jij kent je lichaam et beste en alle andere regels volg je wél nog nauwkeurig. En trouwens in dat of dat artikel van die professor wordt die regel toch in vraag gesteld, dus...
Dat is mij overkomen. Na de geslaagde seizoensopener op 't Sas werden de training stelselmatig uitgebreid om me klaar te stomen voor de Ten miles Oostende - Brugge. ik had ergens eens een artikel gelezen dat stretchen voor een looptraining of wedstrijd onzin is. Dus sloeg ik dat stuk stelselmatig over en begon elke training met 1 à 2 km rustig lopen. Eerst ging dat prima. "Zie je wel " dacht ik, "die vent heeft gelijk, als je maar rustig genoeg begint aan je training dan is dat stretchen nergens voor nodig." maar 14 dagen geleden had ik daags na een training pijn in mijn kuit net alsof ik kramp gehad had. Wat dus niet het geval was. de pijn ging niet helemaal weg maar verminderde wél tijdens het lopen. vorige week zaterdag was het wel prijs: na 10 van de 14 km moest ik plots stoppen met een stekende pijn in die kuit. een spierscheurtje en 10 dagen buiten strijd.
Conclusies:
1)Zondag wordt het geen toptijd.
2) Stretchen voor het lopen is GEEN onzin.

03/02 Corrida van 't Sas Slykens (OLC) 6km - 27:30 - 13,09km/h

't is fris als we om half tien uit onze wagen stappen voor de eerste wedstrijd van het seizoen. De thermometer in mijn wagen gaf nauwelijks 2 graden aan en er staat bovendien een ijzige wind. Al een geluk dat ik op het laatste moment nog een dikke sweater in de sporttas gestoken heb. Handschoenen zouden ook nog van pas gekomen zijn maar die ben ik wél vergeten. Er zit dan maar niks anders op dan ons warm te lopen. Met een andere loper verken ik het parcours. Dat valt mee: een groot stuk van het parcours is een beetje beschut van de wind of wind in de rug. Tijdens de wedstrijd zelf zal net als vorig jaar het zonnetje komen piepen. De opwarming ging vlot maar ik heb toch nog wat zenuwen. 't is de eerste wedstrijd in bijna vier maanden, run4fun niet meegerekend. En op training haal ik nooit die tijden die op een wedstrijd haal. Ik kom zelfs niet in de buurt. Heel vreemd.
Maar goed de wedstrijd nu, kwa prognose hou ik me op de vlakte: "ik ben al blij als ik binnen het half uur binnenkom" verkondig ik tegen iedereen die erom vraagt. Collega Anthony Piette loopt ook mee Hij is contractor bij ons en dat betekent dat hij niet vaak thuis is. Toch zou hij graag enkele wedstrijden van het OLC meepikken. Als we even tijden vergelijken van de laatste wedstrijden dan blijkt dat we aan elkaar gewaagd zijn. Om 10u20 weerklinkt de hoorn en we zijn vertrokken. De eerste kleine ronde is het wat drummen maar eens op de Brugse baan gaat het erg vlot. Net voorbij de kerk slaan we in naar de Spuikom op en na 13:45 passeren we de start. De tweede ronde kan ik aan hetzelfde tempo afwerken. Anthony haalt me 1 km voor de meet bij en loopt een honderdtal meter voor me uit. Bijhalen is er echter niet meer bij en rond 27:20 komt de aankomst in zicht. Er staat echter een file wegens de grote opkomst (398 inschrijvingen) en pas om 28:47 wordt mijn nummer ingetoetst.
Al bij al ben ik tevreden met een goed jaarbegin. Op naar de Ten miles!